ՄԱՏԹ.
Ա 25
Ըստ Մաղաքիա արք. Օրմանյանի «Համապատում» աշխատության:
Բայց նրա հետ չյարաբերուեց, մինչեւ Մարիամը ծնեց իր անդրանիկ որդուն եւ նրա անունը դրեց Յիսուս։
Ավետարանում
բնավ նշված չէ, թե Հիսուս որ տարին և որ ամսին ծնվեց, և ոչ էլ ամսվա կամ շաբաթվա
օրը, այսուհանդերձ քրիստոնյաների միջև Հիսուսի ծննդյան օրվա շուրջ
վիճաբանություններ եղել են, և ավելի շատ այդ վեճը լինում է մեր Հայ եկեղեցու հետ,
որովհետև եթե Լատինները, Հույները և Ասորիները ծնունդը տոնում են դեկտեմբերի 25-ին
և Աստվածահայտնությունը` հունվարի 6-ին, ապա մենք հունվարի 6-ին կատարում ենք Աստվածահայտնության
տոնը, ընդգրկելով նրա մեջ նաև ծնունդը:
Շնորհալին
Ալեքս իշխանին ներկայացրած «Հաւատոյ» գրի մեջ ձգտում է նույնիսկ Ավետարանով
հաստատել` թե Հիսուս ծնվեց հունվարի 6-ին և ոչ թե դեկտեմբերի 25-ին, և ահա իր
պատճառաբանությունը. Զաքարիա քահանայապետը Քավության տոնի առթիվ մտել էր տաճար
խնկարկելու, որ համապատասխանում է հրեաների Թշրինի 10-ին, իսկ մեր` սեպտեմբերի
27-ին:
Զաքարիան տաճարից
տուն չվերադարձած ավարտեց պաշտամունքի տասներկու օրերը, որոնք էին Քավության տոնի
հինգ և Տաղավարաց տոնի յոթ օրերը: Ուրեմն` Եղիսաբեթի հղությունը եղավ հրեական
Թշրինի 22-ին, իսկ մեր` հոկտեմբերի 9-ին: Իսկ Մարիամը ավետումը եղավ վեց ամիս
հետո` ապրիլի 7-ին, և ծնունդը` հունվարի 6-ին:
Սակայն մենք
չենք կարող պնդել վերոհիշյալ հաշվարկի ստուգությունը, քանի որ գլխավոր
ենթադրությունն այն է, որ Զաքարիային ընդունում էր իբրև մեծ քահանայապետ, որին
հատուկ է Քավության օրերին տաճարի մեջ պաշտոնավարելը, այնինչ, ըստ ավետարանի
Զաքարիան պարզ քահանա էր` Աբիայի դասակարգից, և ոչ թե ավետարանի մեջ խմբով
հիշատակված քահանայապետերի կարգից, որոնք լոկ դասակարգերի ավագ քահանաներն էին:
Շնորհալու
հաշիվների վերաբերյալ հիմնական ենթադրությունը` դժվարության դեպքում այն
ավետարանով հաստատելը, թերևս դժվար կլինի պնդել, մանավանդ, որ Թշրինը լուսնային
ամիս է և չի համապատասխանում ամեն տարվա արեգակնային ամսվա նույն օրվան:
Նույնիսկ
ավետարանի «Յամսեանն վեցերորդի» խոսքը
ճշտությամբ օր օրի վեց ամիս հասկանալն ավանդական իմաստ ունի, եթե ոչ` վեցերորդ ամսվա մեջ կհասկացվի, և ոչ թե վեցերորդ ամիսը լրացած օրը: Ավետարանիչը
չունի ճշգրիտ օրերով խոսելու ոճը, ինչպես, օրինակ, Մարիամի այցելության ժամանակի
վերաբերյալ, իբրև «իբրև ամիսս երիս» մոտավոր չափով է բացատրում և ոչ թե ճիշտ
ամիսների թվով:
Հիսուսի
տարիքի մասին էլ գրում է. «Էր ամաց իբրև
երեսնից սկսեալ», և ինչքան էլ Շնորհալին այն բացատրում է «Էր ամաց իբրև երեսնից սկսեալ ի ծննդենէ անտի»,
այնուամենայնիվ ավետարանչի խոսքի` մոտավոր չափով գրված լինելը հայտնի է:
Հիսուսի
ծննդյան տոնի առաջին դարում եկեղեցում չի կատարվել, և հազիվ սկսել է տոնվել
երկրորդ դարում, իբրև երկրորդ քրիստոնեական տոն: Առաջինը Հարության տոնն էր, որ
կատարվելով հրեական զատկի օրերին, հրեական զատիկը փոխարինեց քրիստոնեականով, և
հրեական զատկի նման լուսնային հաշվով էր կատարվում, միացած` իրեն նախորդող
չարչարանքների և հաջորդող պենտեկոստեի (հոգեգալստյան) օրերին: Իսկ երկրորդ տոնը
պարունակում էր Քրիստոսի կյանքի առաջին տնօրինությունները, որոնց մեջ Քրիստոս
հայտնվեց իբրև Օծյալ և Փրկիչ, ինչպես նաև Ավետումից մինչև մկրտություն և մինչև
Կարապետի տված վկայությունները: Այս բոլորը «Աստուածայայտնութիւն»
անվան ներքո մեկ տոն եղան. և հունվարի 6-ին նշվեցին, ոչ թե որևէ ավետարանական
ժամանակագրության հետևելով, այլ պարզապես փոխանակելով նույն օրը կատարվող
հեթանոսական տոնին: Ժամանակի ընթացքում Ավետումը և քառասնօրյա գալուստը զատվեցին,
և հաշվելով դրվեցին հունվարի 6-ից ինն ամիս առաջ և քառասուն օրեր հետո:
Իսկ
դեկտեմբերի 25-ը ավելի ցայտուն մեջտեղ ելավ, երբ Երուսաղեմում Բեթղեհեմի
ուխտագնացությունը Հորդանանի ուխտագնացությունից առանձնացնելու անհրաժեշտություն
առաջացավ, ինչպես նույն ինքը` Ոսկեբերան Հայրապետը վկայում է, որ իր օրերից սկսած նորամուտ
կարգադրություն է հունվարի 6-ի և դեկտեմբերի 25-ի բաժանումը:
Մեր նպատակը
չէ խորամուխ լինել ծիսական խնդիրների մեջ, այլ բավական ենք համարում ասել, որ
ավետարանը բոլորովին փաստ չի տալիս ծննդյան օրվա մասին, թե´ հունվարի 6-ի և թե´
դեկտեմբերի 25-ի խնդիրը պարզ պատահական ծագում ունի, իսկ հունվարի 6-ի տարբերակը
ավելի նախնական է և հնավանդ: Այսուհանդերձ մենք էլ, գոնե իբրև ավանդական հիշատակ,
սիրում ենք պահել Հռոմի 750 թվականի հունվարի 6-ը, որպես Հիսուսի ծննդյան թվական,
և ըստ այնմ կազմել Հիսուսի կյանքի ժամանակագրությունը: Պետք չէ նաև մոռանալ, որ
Հովսեփի և Մարիամի` Նազարեթից ճամփորդելու
պարագան, ոչխարների և հովիվների բացօթյա գիշերելու հիշատակությունը ցույց են տալիս
այն հավանականությունը, որ դրանք տեղի են ունեցել հունվարի սկզբից կամ դեկտեմբերի
վերջից տարբեր, մեղմ և գարնանային եղանակով ամսվա մեջ:
Եվ իրոք
ամենահին ժամանակներում առկա` ապրիլի կամ մայիսի մեջ Ծննդյան տոնը կատարելու
հիշատակությունը նույնպես այդ տեսությունն են հաստատում: Զաքարիայի ավետման
պատմական պարագան` քավության տոնի հետ կապելու անհրաժեշտությունն էլ արդեն իսկ
ավետարանից չի հետևում:
No comments:
Post a Comment
Ձեր կարծիքը մեզ համար կարևոր է...